ناطق گفت الک خود را آویختم/ اصول‌گرایان باید مسئولیت دولت رییسی را بپذیرند/ نباید تغییر وزرا تبدیل به تابو شود

گروه سیاسی فردا: محمدرضا باهنر از سیاسیون باسابقه و تأثیرگذار بعد از انقلاب بر معادلات مختلف است. گرچه او دیگر مسئولیت اجرایی یا تقنینی حضور ندارد اما همچنان نظرات و دیدگاه هایش نشان می دهد در عرصه سیاست داخلی فعال است و نقش آفرینی می‌کند. با او درباره موضوعات مختلف دنیای سیاسی به گفتگو نشستیم.

بخش دوم گفتگوی فردا با محمدرضا باهنر رئیس جبهه پیروان خط امام و رهبری و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام را در ادامه بخوانید.

******

آقای بادامچیان مردادماه بود که اعلام کرد شورای وحدت جلساتش را برای انتخابات مجلس شروع کرده است، بالاخره آقای ناطق یک شیخوخیت میان این طیف از اصولگرایان دارد، آیا این دوره نیز مثل انتخابات سال 1400 شورای وحدت می خواهد با تابلوی خود وارد عرصه انتخابات مجلس شود یا آنکه قصد ائتلاف با شورای ائتلاف نیروهای انقلاب را دارد؟

درباره آقای ناطق نیز که چندین بار سئوال کردید، این توضیح را بدهم که بارها از ایشان پرسیدم «چرا فعال نیستید؟»، آقای ناطق می گوید «من دیگر خیلی تأثیری از حرف های خودم در جامعه نمی بینم، ضمن آنکه شاید برخی حرف ها را بزنم که با بعضی مواضع جور در نیاید بنابراین الان احساس تکلیفی که بیایم و در عالم سیاست باشم نمی کنم». از روز اول نیز آقای ناطق هیچ نقشی در شورای وحدت نداشت، همانطور که می دانید مدت هاست جلسات جامعه روحانیت را نیز نمی رود. البته ما این موضوع را رها نکردیم و گاه گاهی که آقای ناطق را می بینیم، خواهش می کنیم که «حضور پیدا کند و فعال شود» اما ایشان نیز کلا می گوید «آردهایم را بیختم و الک خود را نیز آویختم»، حالا باید دید چه می شود.

درباره شورای وحدت نیز بگویم که چون حزب نداریم، نزدیک هر انتخابات سعی می کنیم همه اصولگرایان را زیر یک چتر جمع کنیم اما بعضی وقت ها به 70درصد و بعضی وقت ها به 80 درصد وحدت می رسیم. از این رو در هر دوره از انتخابات نام این مجموعه ها عوض می شود، یک دوره جمنا است، یک دوره شورای ائتلاف و یک دوره نیز شورای وحدت نامیده می شود. الان شورای ائتلاف نیروهای انقلاب فعال است و جلسه دارد. شورای وحدت نیز کارهایی را انجام می دهد. گرچه خیلی امیدی ندارم اما تلاش می کنم اینها با هم یکی و هماهنگ شوند تا بتوانیم منسجم با هم کار کنیم.

معتقدم مهمترین مسئله ما در انتخابات آینده موضوع میزان مشارکت مردم است؛ شخصا ترجیح می دهم مشارکت در انتخابات بیشتر شود، حتی اگر مجلس به دست رقیب بیفتد؛ در مقابل این حالت که مجلس دست اصولگراها بماند اما مشارکت کم باشد. باید بیشترین تلاش را انجام دهیم تا سطح مشارکت مردم در انتخابات بالا برود. برای آنکه سطح مشارکت بالا برود باید فضا باز شود. کاری به فتنه گر و هنجارشکن ندارم اما در میان اصلاح طلبان نیز افراد زیادی هستند که نظام و انقلاب را قبول دارند و استقلال و ارتقا مملکت را می خواهند، حالا شاید باهنر را قبول نداشته باشند یا به آقای رئیسی نقد داشته باشند، این هیچ اشکالی ندارد، امیدوارم وارد صحنه انتخابات شوند، حتی اگر خودشان هم نمی خواهند بیایند، باید برویم و از آنها خواهش و دعوت کنیم که وارد صحنه انتخابات شوند تا یک شور و هیجان انتخاباتی رقم بخورد.

به نظر شما اضلاع سیاسی انتخابات مجلس آینده چه طیف هایی خواهند بود؟ آیا همچون انتخابات مجلس دهم راست میانه، اعتدالگرایان و اصلاح طلبان با هم ائتلاف خواهند کرد؟

شخصا دوست دارم، حضور همه جریان های سیاسی در انتخابات پیش رو پررنگ باشد و دایره تأیید صلاحیت ها نیز بازتر شود اما درباره آرایش صحنه انتخابات از الان نظری ندارم، باید منتظر بود و ببینیم چه می شود.

سئوال از رئیس‌جمهور باعث درگیری می‌شود/دعا می‌کنم دیگر هیچ‌گاه مجلس از طرح عدم کفایت رئیس‌جمهور استفاده نکند

این روزها برخی نمایندگان در مجلس صحبت از جمع آوری امضا برای طرح سئوال از رئیس جمهور می کنند، برخی با اشاره به سوابق عملیاتی شدن این طرح در زمان ریاست جمهوری آقایان روحانی و احمدی نژاد، معتقدند اگر هم امضاها به نصاب برسد و آقای رئیسی بری توضیح به مجلس بیاید، فایده ای ندارد و تغییری در رویکرد دولت ایجاد نمی کند، نظر شما چیست؟

خیر تأثیری ندارد و فضا را عوض نمی کند؛ حتی در فضای تبلیغاتی شاید فقط قدری باعث چالش و درگیری شود. یعنی نه تنها فضا را آرام نمی کند بلکه فضا را تندتر می کند. البته ما بعضی چیزها را تابو کردیم، در کشورهای پیشرفته امکان دارد رئیس دولت در طول دوره مسئولیتش 3 یا 4 بار کابینه اش را اصلاح کند اما در کشور ما هر تغییری می خواهد در ترکیب کابینه اتفاق بیفتد از سه ماه قبل موافقان و مخالفان به نقد دیدگاه یکدیگر می پردازند.

یادم می آید وقتی آقای احمدی نژاد در دوره دوم ریاست جمهوری اش چند روزی خانه نشینی کرد، بعضی از نمایندگان که تا چندی پیش حامی تند و تیز او بودند آمدند پیشنهاد کردند که طرح عدم کفایت رئیس جمهور را در دستورکار مجلس قرار دهیم. هر چند آن زمان من از مخالفان آقای احمدی نژاد بودم به آنها گفتم «حتما کار غلطی است». معتقدم مجلس یک دفعه از اختیار خود استفاده کرد و طرح عدم کفایت رئیس جمهور را درباره بنی صدر در دستورکار قرار داد اما دعا می کنم دیگر از این اختیار مجلس هیچ گاه استفاده نکند. جامعه ما متأسفانه یک فضای رادیکالی دارد و یک موضوع کوچک تبدیل به یک موضوع بزرگ و جنجالی می شود.

اصول‌گرایان باید مسئولیت دولت رییسی را بپذیرند

این روزها اصلاح طلبان تلاش دارند این ذهنیت را در جامعه ایجاد کنند که حمایت صریح و قاطع دو مکانیزم اصولگرایی (شورای وحدت و شورای ائتلاف نیروهای انقلاب) و بیش از 200 نماینده مجلس از کاندیداتوری آقای رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری، این دولت را بر سرکار آورد بنابراین هر نتیجه ای این دولت به دست آورد، باید پای جریان اصولگرایی نوشت. پاسخ شما چیست؟

خیلی از ستادهای آقای رئیسی بعدا از او شاکی شدند که چرا از ظرفیت آنها در بخش مدیریتی دولت استفاده نشد. برخی آقای رئیسی را نقد می کنند که چرا همه مسئولان دولتش را از دانشگاه امام صادق(ع) و آستان قدس رضوی آورد، من با این افراد شوخی می کنم و می گویم «اگر ناشکری کنید اینها می روند ، دانش آموختگان دانشگاه امام باقر(ع) می آیند، اگر باز هم ناشکری کنید دانش آموختگان دانشگاه امام حسین (ع) می آیند، اگر باز هم ناشکری کنید دانش آموختگان دانشگاه امام علی (ع) می آیند». قطعا آقای رئیسی از همه ظرفیت اصولگرایی استفاده نکرده است اما اینکه عملکرد آقای رئیسی را بخواهیم فرافکنی کنیم و بگوییم گردن ما نیست، به هیچ وجه قابل قبول نیست چون معتقدم اصولگراها باید مسئولیت کارهای آقای رئیسی را بپذیرند. بالاخره ریاست جمهوری آقای رئیسی نتیجه فعالیت جریان اصولگرایی است و ما باید او را کمک کنیم، از کارهای خوبش دفاع کنیم و اگر هم اشکالاتی دارد تلاش کنیم برطرف شود. همان طور که گفتم معتقدم رئیس جمهور باید با 200 مدیر مقتدر، مجرب، توانا، متخصص و خردورز دولت را تحویل بگیرد و شروع به کار کند. البته کسانی هم که امروز در دولت مسئولیت دارند، آدم های خوبی هستند اما برخی هاشان تجربه یا تیم توانا ندارند.

بعضی اصلاح طلبان نسبت به عارف ناجوانمردی کردند

برخی معتقدند هرچه به انتخابات مجلس آینده نزدیک شویم به ویژه از نیمه دوم سال آینده اصولگرایان منتقد دولت آقای رئیسی می شوند و فاصله خودشان را از دولت زیادتر می کنند چراکه نمی خواهند اکثریت کرسی های مجلس آینده را به دست جریان رقیب بیفتد، به نظر شما آیا این اتفاق می افتد؟

این طور به این سئوال پاسخ می دهم که گرچه فراکسیون اکثریت این مجلس 230 عضو دارد اما همه یک نظر ندارند چراکه فراکسیون های سیاسی مجلس ژله ای و لرزان عمل می کنند چون کار تشکیلاتی آنها تحت تأثیر خیلی از مولفه های غیرسیاسی قرار می گیرد. همین اتفاق برای مجلس دهم افتاد با لیست امید 150 نفر به مجلس راه یافتند اما وقتی در انتخابات هیأت رئیسه رأی گیری شد آقای عارف 120 رأی آورد. آقای عارف رقیب ما بود اما این ناجوانمردی است که کسانی از نردبان آقای عارف بالا رفتند و به مجلس راه یافتند اما بعد به ریاست آقای عارف رأی ندادند.

رقابت اصلاح‌طلبان با رئیسی ایرادی ندارد

شما می گویید دولت آقای رئیسی مشغول یکسری اصلاحات اقتصادی در کشور است و شاید این اصلاحات پیامدهای اقتصادی را موجب شود که در کوتاه مدت روی زندگی مردم اثر ملموس و محسوس به جای گذارد اما در بلندمدت خیرات و برکات شان مشخص خواهد شد اما از این فضا شاید جریان رقیب بهره برداری سیاسی کند، به عنوان مثال یک شعاری را تندروهای اصلاح طلب مثل آقای تاجزاده قبل از ناآرامی های اخیر مطرح می کردند و می گفتند «با شعار استیضاح دولت رئیسی» وارد انتخابات مجلس می شویم چون این دولت بسیاری از فرصت ها همچون احیای برجام را از داست داد و کشور را به سختی انداخت، به نظر شما این شعار می گیرد؟

اگر عده ای بخواهند به بهانه استیضاح آقای رئیسی وارد انتخابات مجلس شوند اما در واقع با نظام رقابت کنند، این نتیجه اش همان فتنه گری می شود که قطعا نظام چنین رفتاری را برنمی تابد. نه در ایران بلکه هیچ حکومتی در دنیا به گروهی که مخالف اصل حاکمیت در آن کشور باشد اجازه فعالیت نمی دهد. مثلا کافی است که یک نامزدی در انتخابات آمریکا بگوید «من سوسیالیستم»، چنان با ظواهر قانونی لوله اش می کنند که نتواند بلند شود مثلا یک پرونده فرار مالیاتی برایش درست و به همان بهانه کل املاک و دارایی هایش را مصادره می کنند. یک حالت دیگر هم آن است که این طیف جریان اصلاحات که هنجارشکن و فتنه گر نیست، می خواهد وارد صحنه شود و با آقای رئیسی رقابت کند، این ایرادی ندارد، اتفاقا نوش جان شان بیایند مجلس را بگیرند، حق شان است. چه طور ما حق داریم، آنها حق ندارند؟

سه توصیه به مسئولان

اما اصلاح طلبان امتحان خودشان را پس دادند، 8 سال دولت را در اختیار داشتند و از برجام نتیجه ای درنیامد، آیا مردم این شعار را از آنها می پذیرند؟

مردم ما بصیر هستند و این را در راهپیمایی 22 بهمن امسال نشان دادند. شاید مردم از عملکرد من و امثال من ناراضی باشند اما بین موضوعات تفکیک قائل هستند. مردم حمایت از نظام، تعهد به آرمان های امام، لبیک به دعوت رهبری و دفاع از خون شهدا را اصل و معیار حرکت خود می دانند. در همین راهپیمایی افرادی به من مراجعه می کردند و می گفتند « بگویید حضور ما در راهپیمایی را به حساب آن نگذارند که ما از عملکردها راضی هستیم».

حالا که اغتشاشات تمام شد، سه توصیه به مسئولان دارم. نخست آنکه وعده تأسیس کرسی اعتراض قانونی را همه مسئولان یعنی رئیس جمهور، رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه به مردم دادند بنابراین در عمل به این وعده تأخیر نیندازند. دوم انتخابات مجلس سال آینده است، معتقدم باید فضای رقابت باز شود تا اصلاح طلبان معتقد به نظام و انقلاب و اصولگرایان بیایند و با هم رقابت کنند. قرار نباشد که من رقبای خودم را شناسایی کنم و ترفندی بزنم تا آنها ردصلاحیت شوند. جوانمردی آن است که در یک میدان رقابت پیروزی حاصل آید والا اگر بنا باشد دست و پای رقیب را ببندم و بعد جشن بگیرم که من برنده شدم، این هنر نیست. سوم آنکه رهبر انقلاب در گام دوم انقلاب فرمودند ما یک سری اصول داریم و تا ابد از آنها دفاع می کنیم اما یک جاهایی بین ایده آل ها و واقعیت های ما فاصله ای افتاده است، یعنی نیاز است جاهایی از ساختارهای حاکمیت اصلاح شود.

شما سال گذشته گفته بودید اگر رهبری موافقت کنند، باید در قانون اساسی ، شکل نظام را به پارلمانی تغییر دهیم و به سمت دو مجلسی برویم...

بله معتقدم مجلس کنونی بیشتر رویکرد منطقه ای، قومیتی و صنفی دارد، حال آنکه ما نیازمند یک مجلس با رویکرد ملی نیز هستیم. دوم آنکه اعتقاد دارم انتخابات ما نیز باید حزبی شود چون تحزب یکی از ابزارهای مردم سالاری دینی است. البته اصلاحات دیگری را هم در دولت و قوه قضائیه نیاز داریم.

بعضی برای اصلاح قانون اساسی نامه رسمی دادند اما تاکنون این فرایند شروع نشده

سال گذشته پیش از انتخابات ریاست جمهوری گفته می شد، گروهی مشغول بررسی حقوقی و کارشناسی اصلاح قانون اساسی هستند، حتی آقای کدخدایی در آخرین نشست های خبری اش با اهل رسانه به عنوان سخنگوی شورای نگهبان اشاره ای به ضرورت موضوع اصلاح قانون اساسی داشت، آقای مصباحی مقدم نیز این موضوع را تأیید کرد. یادم هست که حتی نام مجمع تشخیص مصلحت به عنوان بازوی مشورتی رهبر معظم انقلاب به عنوان مرجع این بررسی ها اعلام شد...

خیر مجمع تشخیص در این موضوع هنوز نه بحثی دارد و نه جمع بندی. اما این گفتمان از جاهای مختلف مطرح شده است.

بعضی ها نیز نامه رسمی دادند اما اگر قرار به اصلاح قانون اساسی باشد باید طبق اصل 177 انجام شود. طبق این اصل رهبری تصمیم می گیرند، دستور تشکیل مجلسی را که اعضای آن در قانون اساسی مشخص است، می دهند، در نهایت جمع بندی آن مجلس به رفراندوم گذاشته می شود. تاکنون این فرایند شروع نشده اما این مطالبه از جاهای مختلف مطرح شده است.