آیت‌الله مسجدجامعی و حفظ کل قرآن در ۴۰ سالگی

خبرگزاری فارس: حضرت آیت‌الله حاج میرزا محمدحسین مسجدجامعی از حافظان قرآن بود که در سال 1299 هجری شمسی در تهران متولد شد.

پدرش آیت‌الله حاج میرزا محمود مسجدجامعی از بزرگان ائمه جماعات تهران بود که سالیان متمادی در مسجد جامع تهران اقامه جماعت می‌کرد و در ارشاد و هدایت مردم کوشا بود.

محمدحسین 9 ساله بود که به همراه والدین و جمعی دیگر از بستگان، عازم نجف اشرف شد، اقامت او در نجف زیاد طول نکشید و به تهران بازگشت تا دروس مقدماتی و سطح حوزه را در مدرسه خان(مدرسه مروی فعلی) و مدرسه سپهسالار(مدرسه عالی شهید مطهری فعلی) سپری کند.

پس از آن بود که برای تکمیل تحصیلات عازم حوزه علمیه قم شد و در یکی از حجره‌های مدرسه فیضیه اقامت کرد.

باید گفت میرزا محمدحسین در این مدت در تهران و قم از محضر استادان برجسته‌ای کسب فیض کرد که از آن جمله می‌توان به حضرات آیات حاج شیخ حسین کنی، حاج شیخ اسماعیل جاپلقی، حاج میرزا ابوالحسن شعرانی، سید عباس آیت الله زاده، میرزا محمود شهابی و شیخ محمدعلی کرمانی اشاره کرد.

از اقامت میرزا محمدحسین در قم تنها چهار سال گذشته بود که پدرش به رحمت حق پیوست و او به درخواست جمعی از مردم مؤمن تهران، به تهران بازگشت تا در مسجد جامع به اقامه جماعت بپردازد.

شش سال بعد، میرزا محمدحسین باز هم راه نجف اشرف و بارگاه حضرت امیرالمومنین(ع) را در پیش گرفت و به مدت یک سال، دروس خارج فقه و اصول حضرات آیات حکیم، خوئی و شیخ حسین حلی را درک کرد؛ اما به دلیل عدم تناسب آب و هوای نجف اشرف با مزاج، مجبور به ترک این شهر شد.

او پس از آن به حوزه علمیه قم شتافت و خارج فقه و اصول را در محضر حضرات آیات بروجردی، محقق داماد و اراکی ادامه داد و تقریرات درس این استادان معظم را نیز به رشته تحریر در آورد.

میرزا محمدحسین با یکی از استادان خود یعنی آیت‌الله شیخ محمدعلی اراکی بسیار صمیمی بود و از شاگردان خصوصی وی به حساب می‌آمد. همین ارتباط صمیمی با استاد هم سبب شد تا آیت‌الله مصلحی، فرزند آیت‌الله اراکی، داماد آیت‌الله میرزا محمدحسین مسجدجامعی شود.

آیت‌الله مسجدجامعی از حافظان قرآن کریم بود؛ با این توضیح که وی حفظ قرآن را با انگیزه‌ای مثال‌زدنی در 40 سالگی آغاز کرد و پس از مدتی ممارست و پشتکار، موفق به حفظ کل آیات آسمانی وحی شد.

درباره شخصیت آیت‌الله مسجدجامعی باید به این نکته هم اشاره شود که وی بسیار مجذوب امام خمینی(ره) بود و البته قسمتی از مکاسب محرّمه را هم نزد ایشان تحصیل کرد.

از فرزند آیت‌الله مسجدجامعی نقل است که پدرش گفته است: ای کاش همانطور که در مکاسب شاگرد امام بودم، بیشتر در خدمت ایشان می‌ماندم و در تمام مراحل از امام استفاده می‌کردم.

با این حال آیت‌الله مسجدجامعی در طول حیات خود، بارها از نهضت انقلابی امام پشتیبانی کرد و امضاهای ایشان در اعلامیه‌های متعدد علما در حمایت از امام، در تاریخ ثبت و ضبط است.

البته امام نیز به آیت‌الله مسجدجامعی علاقه داشتند و وقتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در قم مستقر شدند، بسیاری از علما به دیدار وی آمدند؛ اما آیت‌الله مسجدجامعی به دلیل کسالت و بستری بودن در منزل موفق به این دیدار نشد که امام، خود به همراه دامادشان، آیت‌الله اشراقی در منزل آیت‌الله مسجدجامعی حضور پیدا کردند و از ایشان عیادت کردند.

درباره شخصیت والای آیت‌الله مسجدجامعی، سخنان گوناگونی ثبت شده است که از آن جمله می‌توان به بیانات آیت‌الله شبیری زنجانی اشاره کرد:

"ایشان در تمام مدت نسبت به اشخاص، حُسن نیت داشت. بسیار زبانش را حفظ می‌کرد و البته حافظه‌ای بسیار قوی هم داشت که قرآن و ادعیه را حفظ بود.

از دیگر خصوصیات وی، نشاط علمی عجیب ایشان بود که سبب می‌شد انسان در تمام جلساتش، استفاده ببرد."

آنگونه که دست تقدیر برای وی رقم زده بود، آیت‌الله مسجدجامعی حدود 20 سال در بستر بیماری صبوری کرد و لب به شکایت نگشود تا اینکه در مانند چنین روزی یعنی در پنجمین روز از شهریور ماه سال 1383 هجری شمسی و در سن 84 سالگی بر اثر سکته قلبی به ملکوت اعلی پیوست. پس از آن بود که تشییعی باشکوه برایش برگزار شد و آیت‌الله شیخ لطف‌الله صافی گلپایگانی بر پیکرش اقامه نماز کرد تا برای خاکسپاری به گلزار شهدای شیخان قم منتقل شود.

همچنین پس از رحلت آن فقید سعید، پیام‌های تسلیت متعددی از سوی شخصیت‌های مختلف صادر شد که در این زمینه به پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب که خطاب به فرزند برومند وی صادر شده است، بسنده می‌کنیم:

"بسم الله الرحمن الرحیم

حجت‌الاسلام آقای حاج آقا ضیاءالدین مسجدجامعی دامت افاضاته

درگذشت والد مکرّم مرحوم آیت‌الله آقای حاج میرزا محمدحسین مسجدجامعی را به جنابعالی و دیگر فرزندان گرامی آن مرحوم و سایر بازماندگان به ویژه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تسلیت می‌گویم و علو درجات آن بزرگوار را از خداوند متعال مسئلت می‌کنم.

و السلام علیکم و رحمت‌الله

سید علی خامنه‌ای

دهم شهریور 1383 .