بیمارستان‌های دولتی در مسیر ورشکستگی

بیش از ۸۰ درصد بستری‌ها در بخش دولتی اتفاق می‌افتد و همین آمار نشان می‌دهد که با حجم زیادی از خدمات در بیمارستان‌های دولتی مواجه هستیم.

در همین حال، شرایط بیمارستان‌های دولتی به لحاظ بودجه‌ای و تأمین هزینه‌ها، بسیار بحرانی است و اگر از سوی وزارت بهداشت حمایت نشوند؛ ادامه حیات آنها به خطر می‌افتد.

در واقع، می‌توان چنین گفت که بیمارستان‌های دولتی با بودجه‌ای که وزارت بهداشت می‌دهد، سرپا مانده اند و این در حالی است که اگر در نحوه مدیریت و هزینه کرد این بیمارستان‌ها؛ اصلاحاتی صورت بگیرد، به طور قطع شاهد کاهش هزینه‌های نظام سلامت کشور خواهیم بود.

بهروز رحیمی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت، با عنوان این مطلب که بخش مهمی از اداره بیمارستان‌ها شامل حوزه منابع انسانی است که در این حوزه نحوه برخورد با افراد بسیار حایز اهمیت است، گفت: بزرگ‌ترین اندوخته یک سازمان منابع انسانی آن است.

وی افزود: موفقیت‌های هرچند به ظاهر کوچک در بیمارستان‌ها به عنوان بخشی از نظام سلامت می‌تواند در کنار همه چالش‌هایی که وجود دارد، موجب امیدآفرینی در جامعه شود.

رحیمی، از بیمارستان به عنوان یک موجود زنده باهوش یاد کرد که نسبت به همه واکنش‌های ما تأثیرپذیر است و بر اساس رفتار ما تربیت می‌شود.

معاون وزیر بهداشت تاکید کرد: سیستم و فرهنگ سازمان از سبک رفتار و فعالیت‌های مدیران الگو می‌گیرد.

این اظهارات از سوی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت، نشان می‌دهد که اوضاع و احوال مدیریت بیمارستان‌های دولتی، چندان خوش نیست و هرچه زودتر باید تغییراتی در سبک و مدل اداره این بیمارستان‌ها صورت بگیرد.

در شرایط کنونی، بیمارستان‌های دولتی با حجم سنگین بدهی به شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی و همچنین شرکت‌های پیمانکار در زمینه تهیه غذای بیمارستان‌ها مواجه اند و همین موضوع باعث شده تا روند تأمین نیازهای بیمارستان‌ها دچار اختلال شود.

بیمارستان‌های دولتی با تعرفه‌های مصوب هیأت دولت اداره می‌شوند و در کنار آن، از حمایت‌های مالی وزارت بهداشت نیز بهره مند هستند. در عین حال، شاهد ناترازی منابع و هزینه‌های این قبیل بیمارستان‌ها هستیم‌.

افراد بیمه شده که اغلب از اقشار حقوق بگیر و کم درآمد جامعه هستند، توان رفتن به بیمارستان‌های خصوصی را ندارند. از همین رو، لازم است که بخش دولتی، توان کافی برای ارایه خدمات با کیفیت را داشته باشد و این امر، مستلزم منابع کافی است.

نبود بودجه کافی برای خرید ملزومات و تجهیزات مصرفی و مورد نیاز بیماران، باعث شده تا انجام برخی از جراحی‌های غیر ضرور، با تأخیر صورت بگیرد. همین مساله تا حدود زیادی، موجبات گلایه و نارضایتی مراجعان به بخش دولتی را فراهم آورده است.

معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت، تغییر در روند اداره و هزینه‌کرد بیمارستان‌ها را خواستار شد و بر ضرورت ایجاد سازوکاری برای بهبود وضعیت مالی برخی بیمارستان‌ها تاکید کرد.

رحیمی به تنوع ارایه خدمات و هزینه‌ها در سیستم بهداشت و درمان اشاره کرد و افزود: بی‌تردید ارتقای کیفیت خدمات در حوزه سلامت به افزایش رضایتمندی مردم منجر خواهد شد.

اوضاع بیمارستان‌های دولتی اصلاً خوب نیست و می‌طلبد وزارت بهداشت هرچه زودتر، اصلاحاتی در روش و شیوه مدیریت این بیمارستان‌ها انجام دهد. زیرا، در غیر این صورت؛ آسیب‌های مدیریت سنتی بیمارستان‌های دولتی، متوجه قشر زیادی از مردم و بیماران خواهد شد که هیچ انتخابی غیر از بیمارستان دولتی ندارند.

در همین حال، مدیران بیمارستان‌های دولتی معتقدند اکثر بیمارستان‌های دولتی در صورت حذف قوانین و بروکراسی‌های دست و پاگیر، توان درآمدزایی برای رفع مشکلات اقتصادی خود را دارند.

پتانسیل، شاخص‌ها و پارامترهای بیمارستان‌ها باهم تفاوت دارد، ولی با وجود این تفاوت‌ها، سیستم اداره و مدیریت تمامی بیمارستان‌ها به صورت یکسان تعریف شده که همین مساله مانع بزرگی برای پیشرفت و ارتقای وضعیت بیمارستان‌های دولتی است.

تنها نسخه نجات بخش بیمارستان‌های دولتی، ترکیب استقلال، شفافیت و پاسخگویی است. باید با تسهیل و تسریع قوانین، دست بیمارستان‌ها جهت درآمدزایی منطقی باز باشد و سپس با نظارت از آنان انتظار پاسخگویی داشته باشیم.