اصولگرایان؛ حرکت از سهمیه بندی به اجماع؟!

بدون تردید اعلام قریب الوقوع پایان حیات سیاسی " جبهه متحد اصولگرایان"بلافاصله بعد از بسته شدن پرونده انتخابات مجلس هشتم سرآغاز دورانی جدید در جناح بندی نیروهای سیاسی در کشور خواهد بود. اینک با تشکیل مجلس هشتم با اکثریتی قاطع از اصولگرایان یکی از دغدغه های راهبردی جریان حامی انقلاب و نظام به تحقق پیوسته است و زمان تحقق "اولویت های دیگری" فرارسیده است که اهمیت آن، بسیار استراتژیک تر و مهمتر از ترکیب مجلس هشتم است. جبهه متحد اصولگرایی که سازوکار رسمی و شناخته شده اصولگرایان برای کسب کرسی های پارلمان بود، مبتنی بر شیوه کم و بیش سنتی و بدوی " سهمیه بندی" بود به این معنا که از هر سه گرایش اصلی جریان اصولگرا، کاندیداهایی انتخاب و در فهرست نهایی اصولگرایان جای گرفتند، اما به نظر می رسد شرایط سیاسی کشور و واقعیت های جامعه به گونه ای باشد که عملا امکان تکرار این تجربه در عرصه انتخابات ریاست جمهوری دهم میسر نباشد. انتخابات ریاست جمهوری از آنجا که عرصه رقابت "افراد" است، لذا در مهندسی و برنامه ریزی برای آن نمی توان از مدل " سهمیه" استفاده کرد و رویکرد "اجماع" است که می تواند پیروزی های زنجیره ای اصولگرایان را تداوم بخشد. بنابراین مهمترین چالش آتی اصولگرایان را باید تعریف و تحقق فرایند "اجماع" دانست، فرایندی پیچیده و همه جانبه که نیازمند بکارگیری حداکثری خلاقیت، انعطاف و واقع بینی سیاسی و از همه مهمتر، توجه به نیازهای کشور و شناخت ضعف ها و آفت های وضع موجود است. هرچند که در اجرا و تحقق فرایند "اجماع" و یافتن بهترین گزینه برای نامزدی ریاست جمهوری از سوی اصولگرایان نباید از نقش ریش سفیدان و افراد و جریانات با تجربه در اردوگاه اصولگرایان غافل شد، اما نکته اساسی این است که جایگاه ریاست جمهوری به دلیل ظرفیت های ملی و کلان و تاثیر فوق العاده اش بر معیشت و وضعیت زندگی تک تک افراد جامعه از اهمیتی برخوردار است که باید در مورد آن از سلیقه گرایی سیاسی، شعار زدگی و سیاست تصمیم گیری پشت دربهای بسته و ...خودداری کرد و با نگاهی کلان و استراتژیک و ملی به این منصب نگاه کرد. یکی از مزیت های قابل تامل اصولگرایان نسبت به رقبای اصلاح طلب و دیگر جریانات سیاسی، "قدرت بالای مدیریت اختلاف در سایه" و داشتن ظرفیت های متعدد برای عرضه است. اصولگرایان برخلاف اصلاح طلبان، دغدغه بازنشستگی و دعوت به کار! افراد و استفاده نه چندان شرافتمندانه از ته مانده کاریزمای آنان را ندارند و همین جسارت و شجاعت در عرضه استعدادهای جدید به جامعه است که به آنان پوپایی و دینامیک خاصی را بخشیده و باعث شده که مفهوم اصولگرایی، همچنان مورد توجه جامعه باشند. قابل انکار نیست که دولت نهم با وجود برخی خدمات ارزشمند، نتوانسته است در عرصه مدیریتی و کارآمدی آنچنان که انتظار می رفت، عمل کند و این هم قابل تردید نیست که هزینه های دولت نهم را هم جریان اصولگرایی پرداخته است و بنابراین کلیت اصولگرایان وظیفه و تکلیفی پیچیده و خاص در قبال دولت دارند... بنابراین این فرصت طلایی وجود دارد که تا سال آتی، سیاسیون و اهالی رسانه در اردوگاه اصولگرایان، در فضایی آرام و معقول با جمع بندی و تحلیل وضعیت موجود و آسیب شناسی آن تا پیش از انتخاباتی شدن کامل فضای جامعه، بهترین و عاقلانه ترین تصمیم برای کشور و اردوگاه اصولگرایی را اتخاذ کنند.