سرنخ ناآرامی‌های داخلی ایران به CIA رسید/ آمریکا هزینه پروژه ناکام را پرداخت می کند

کمال خلف، روزنامه نگار و تحلیل گر لبنانی، روزنامه الرای العام/ ترجمه از فردا: ایران توانست از مرحله دشواری عبور کند که ثبات و امنیت داخلی اش را با اغتشاشات گسترده، تسلیح اغتشاشگران ، ضربات سنگین به اقتصاد، خشونت و کشتار هدف قرار داده بود. پروژه ای که وجهه دولت و نظام حاکم بر ایران را هدف قرار داده و تجزیه این کشور را دنبال می کند ، هرچند سرنخ های این پروژه به دست عوامل و عناصر خارجی بود که از جانب ایران به خوبی شناخته شدند.

سازمان مرکزی اطلاعات ایالات متحده و شرکایش پشت پرده این ماجراها قرار داشتند و البته نمی توانیم مدعی شویم که هیچ دستاوردی نداشتند بلکه در برخی موارد توانستند بخشی از جامعه ایران را در پی برخی اتفاقات مثل ماجرای درگذشت خانم مهسا امینی خشمگین سازند.

با این وجود از نظر ایالات متحده و شرکایش این فرصت مناسب برای بر هم زدن بازی بود تا به ساعت صفر تسلط بر ایران و تغییر سرنوشت ملت و دولت در این کشور برسند.

بعد از شکست استراتژِی فشار حداکثری ، تحریم های پیاپی، تهدید به جنگ حتی حمله های دریایی و جنگ های سایبری به منظور وارد آوردن فشار روی میز مذاکره در وین برای تسلیم و عقب نشینی ایران در توافق هسته ای پرژه تازه ای را آغاز کردند تا توافق در نهایت با شرایط دیگری حاصل شود.

روشن است که برگه بازی در اتفاقات داخلی ایران شکست خورد با این وجود که سازمان اطلاعات آمریکا CIA و همراهانش همه تلاش خودشان را به کار گرفتند تا تغییرات مورد نظر در ایران ایجاد شود و از ادامه نفوذ این کشور در منطقه با افزایش نارضایتی های داخلی و حتی تهدید به فروپاشی و تجزیه داخلی ممانعت به عمل آورند.

دلایل زیادی برای شکست این پروژه وجود داشت که شاید یکی از آنها آرامش و صبر ایران در برخورد با بحران و دنبال کردن سرنخ ها تا رسیدن به عوامل اصلی ، طراحان بیرونی و البته کلیدهای فعال در داخل این کشور بود.  اما آیا ایران از بحران عبور کرده و ماجرا تمام شده؟

برای هر شکستی تبعات و پیامدهایی وجود دارد. اگر از آسیب های یک بیماری سخت و خطرناک نجات یافته و درمان شوید بدون شک قدرتمندتر و با تجربه تر خواهید شد و توان دفاعی بیشتری به دست می آورید. به اعتقاد من ایالات متحده پس از شکست در این بازی با گزینه های پردردسری برای نحوه ایجاد تعامل با جمهوری اسلامی مواجه خواهد بود و باید بهای این شکست را بپردازد.

به نظر می رسد ضعف عملکرد سازمان اطلاعاتی آمریکا در عملیات گسترده ای که علیه ایران رهبری کرد در مقایسه با آنچه در تاریخ این سازمان از انجام عملیات های مشابه مشاهده کردیم کاملا مشهود بود. از تلاش برای تغییر حاکمیت با متزلزل ساختن جایگاه دولت ها تا تاثیرگذاری بر افکار عمومی از طریق رسانه ها و تبلیغات رسانه ای، تشویق به اغتشاش و نافرمانی، شکل دادن درگیری های مسلحانه و منازعات جدایی طلبانه ، درگیری های قومی و منطقه ای و حتی مذهبی.

در طول هفته های گذشته پرونده های ساکن مرتبط با ایران همزمان با پایان یافتن ماجراهای داخلی در این کشور دوباره به جریان افتاد. از هموار شدن دوباره مسیر گفت و گو میان ایران و عربستان گرفته تا مذاکرات در خصوص توقف جنگ در یمن و حتی پرونده مذاکرات هسته ای که به مرحله گفت و گو در خصوص از سر گیری مذاکرات در وین رسیده است. با این وجود که دولت آمریکا تکرار می کند در حال حاضر به دنبال از سر گیری مذاکرات نیست، با توجه به معادلات جنگ روسیه و اوکراین و تاثیرگذاری تعامل نظامی ایران و روسیه در این معادلات ، بر مبنای پیش بینی دردسرهای جدید آمریکا در نحوه تعامل با ایران شاهد مواضع تازه ای از ایالات متحده در روزهای آتی خواهیم بود که از آمادگی این کشور برای بازگشت به مذاکرات خبر می دهد.

در واقع اینگونه واکنش های ظاهری تلاش برای خودداری به اعتراف در شکست پروژه آمریکایی و عدم تمایل به بازگشت به شرایط قبل از آن است. وارد کردن ایران به دردسرهای یک پروژه داخلی که امنیت ملی و آرامش جامعه این کشور را تهدید کرد بدون هزینه نخواهد بود و آمریکا پس از این ماجراجویی ها ایران را در موضعی قوی تر از گذشته مقابل خودش می بیند و آماده ضد حملات حریف خواهد بود. ممکن است اینگونه ضد حملات نظامی نباشد بلکه از طریق نفوذ و نقش آفرینی های منطقه ای ایران به ظهور می رسد و دستاوردهایی را در تقابل با افزایش نفوذ و تحقق اهداف آمریکا در مناطق مختلف جهان به همراه خواهد داشت.

تقویت همکاری نظامی با ژاپن که یکی از هم پیمانان آمریکا به شمار می رود در تقابل با قدرت روسیه و چین برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم نشان می دهد قدرت نظامی آمریکا دیگر چتر امن هم پیمانانش در جهان به شمار نمی رود و این موضوع در حصوص همپیمانان ایالات متحده در بین کشورهای عربی نیز صادق است. ایران پس از دردسرهای اخیر متفاوت و مختلف از گذشته خواهد بود و این موضوع را در آینده ای نزدیک به وضوح مشاهده خواهیم کرد.